Vandaag is het alweer bijna 3 week geleden dat ik op mijn privé facebook postte dat ik voor een operatie in het ziekenhuis was.

Uiteraard waren er een aantal dierbare vriendinnen/vrienden die wisten waarom de operatie was en een aantal vrouwen hadden het door dmv het hartvormig kussentje wat ik ook deelde.

Heel bewust had ik niet letterlijk gezegd wat er aan de hand was, want ik wilde mijn trilling hoog houden.

Maar steeds meer voel ik de drang om het te gaan delen.

Niet omdat ik medeleven wil, maar om te laten zien dat er ook mensen zijn, zoals ik, die op een misschien andere manier er mee omgaan.

Een jaar geleden, toen Ónix, mijn uit Spanje geadopteerde hondje, nog maar net bij mij was, was ie wat druk aan het ouwehoeren met me, terwijl ie op mijn schoot lag.

Hij schopte me nogal hard met een achterpoot in mijn borst en toen ontdekte ik een hard plekje in mijn borst.

Dit gebeurde op een vrijdagavond.

Raakte ik in paniek? Jazeker. Ik zag allerlei vervelende onderzoeken en behandelingen in mijn toekomst opdoemen….

Maar na het weekend kwam er ineens een soort rust en kracht over mij.

Alles wat ik geleerd had over het zelfgenezend vermogen van het lichaam kwam weer boven.

Daarbij kwam nog dat heel diep van binnen voelde dat het Universum niet Ónix op mijn pad had gezet en dat ik er nu niet goed voor hem zou kunnen zijn.

Dus ik besloot het heel duidelijk een ‘hard plekje’ te noemen.

Niet omdat ik het ontkende, maar omdat ik weet dat op het woord ‘knobbeltje’ een zware lading ligt.

De lockdown kwam en voor ik het wist was ik weer een jaar verder.

Uiteraard heb ik in dat jaar van alles gedaan om er op zijn minst voor te zorgen dat het plekje niet groter zou worden.

Gedurende de hele toestand met covid-19 voelde ik ook heel erg dat ik geen zin meer had in alleen de reguliere geneeskunde en besloot ik een antroposofisch huisarts te nemen.

En toen kwam het moment in november: ik voelde iets van: laat ik toch ook maar even naar de huisarts gaan.

Mede doordat ik ook dacht: Ik wil nog jaren van mijn leven genieten! Ik heb nog zoveel dromen die ik waar wil maken! 

Het bezoek aan de huisarts  resulteerde in onderzoeken en op 1 december kreeg ik de uitslag: borstkanker.

Geen moment heb ik het gevoel gehad van ‘oh shit’

Afiena, die met me meeging zei ook, dat ze het mooi vond om te zien dat ik zo in mijn kracht bleef. (Niet dat haar dat verbaasde )

Het enige moment dat ik bij de arts even terugtrok qua energie was het moment dat ze zei dat ze misschien een radioactief zaadje in mijn borst wilde plaatsen vóór de operatie omdat ze de tumor (1cm) niet goed kon voelen.

En ik voelde dat ook: toen zakte mijn trilling even. Maar ik voelde me ook direct weer terugveren toen ik met de arts overeenkwam dat we een week voor de operatie nog even zouden kijken of ze hem toch kon voelen.

Op dit moment was de plek rond de tumor nog opgezet door de biopsies.

Achteraf was dat niet nodig omdat we hem samen afgetekend hebben vóór de operatie.

Ik ben nog steeds niet bang.

Voel dat ik een combi wil van Reguliere en Holistische behandeling.

Ook heb ik gemerkt dat veel mensen direct met de ergste verhalen aankomen.

Ik merkte ook hoe veel mensen reageren vanuit hun eigen angst voor borstkanker.

Ik heb dat soort reacties afgekapt en in gedachten retour afzender gestuurd.

Letterlijk gevraagd of ze me in plaats van ‘sterkte’ ‘succes’ wilden wensen.

De foto die ik had geplaatst van het hartkussentje wordt gebruikt door vrouwen die een operatie ivm borstkanker hebben gehad.  En dus herkend door een aantal vrouwen die het kussentje ook hadden en me een privé berichtje stuurden: heel lief!

Tuurlijk weet ik dat bij veel vrouwen borstkanker gezien wordt als iets wat met de dood omgeven is.

Ik heb veel gedacht aan de gesprekken die ik jaren geleden had met een oncoloog die ik via mijn praktijk ken.

Hij gaf ook altijd aan hoe belangrijk mindset is. 

Hoe belangrijk het is om je Onbewuste Mind te vullen met positieve gedachten en overtuigingen.  

Maar ik heb ook nu weer veel aan mijn mentors moeten denken tijdens de Omega Healing Coach opleiding: ‘Met wie wil je liever verbinden: met het energieveld vd groep mensen die kanker heeft overleeft of met de groep mensen die er aan is gestorven?’

Ik ben me heel bewust welke gedachten en woorden een lage trilling hebben en welke een hoge. (Stukje beroepsdeformatie   )

Ik leef elke dag vanuit positieve gedachten en kijk altijd naar wat er wél mogelijk is.

En ik voel/ weet heel diep van binnen dat dat me helpt op dit pad.

Dit is mijn weg en ik doe het op deze manier.

Ik zal ook nooit zeggen dat een ander dat ook zo moet doen.

Ik respecteer elke vrouw die het anders doet of heeft gevoeld/gedaan.

Graag neem ik je mee in de manier waarop ik dit pad bewandel.

Wie weet ontdek je ook dat je zo snel geneigd bent jouw angsten/pijn/verdriet op een ander te projecteren. Wie weet ga je het dan anders doen.

Geloof me, ik heb dat ook gedaan, maar sinds ik me er van bewust ben, doe ik het ook anders.

Stuur mensen kracht, licht en liefde en niet jouw zorgen.

En niet alleen in het geval van ziekte

De enkele keer dat ik toch een lagere trilling/vibratie voel, stuur ik het vanuit liefde retour afzender.

Daarna onderzoek ik dan ook nog even waarom het me raakte..

Want als het me raakt, dan zit er nog een worteltje van oud zeer wat ik mag opruimen.

Waarom ik nu wel de woorden ‘ borstkanker’ en ’tumor’ gebruik? Omdat ik de zware lading eraf heb gehaald. Het staat niet meer gelijk aan ‘ziek zijn en dood’ maar aan ‘uitdaging en kans om om mijn leven te veranderen’.

Zodat ik nu echt kan gaan doen waar ik blij van wordt.

Ik hoop je hiermee te inspireren. Als jij veranderingen aanbrengt in hoe je naar dingen in jouw leven kijkt, verandert ook de wereld om jou heen.

Voel je na het lezen van deze blog  dat jij ook wilt leren om je trilling hoog te houden en jouw oude emotionele bagage op te ruimen , neem contact met mij op voor een Verhelderende Doorbraaksessie en samen gaan we kijken hoe ik jou kan coachen. 

Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten en te mogen coachen op weg naar een leven vol geluk en waarin jij je in balans voelt.

Woon je niet in de buurt van Groningen? Mijn coaching kan ook prima via Zoom of Video bellen.

Ken jij een vrouw die zich zal herkennen in het bovenstaande verhaal, deel dit dan met haar.

Wil je meer weten over wie ik ben en waarom ik je graag wil coachen? Kijk dan even hier.

Liefs, Marian-José

P.S. Like ook mijn facebook pagina en blijf altijd op de hoogte van tips en nieuwtjes hoe jij meer uit je leven kan halen. Je hebt mij dan altijd als coach op zak.

Liefs, Marian-José